Op 5 mei – nu precies een week geleden – presenteerde ik mijn eerste locatie-uitzending: NOS Artiesten voor de Vrijheid!
Vanaf het bevrijdingsfestival in Zwolle maakten we een programma waarin we de belevenissen van de drie Ambassadeurs van de Vrijheid (zangeres Maan, rapper Kraantje Pappie en dj Sam Feldt) én alle andere muzikale hoogtepunten op de verschillende bevrijdingsfestivals voorbij lieten komen. Hieronder een blik achter de schermen!
Go with the flow
Op 5 mei is het natuurlijk altijd groot feest in het land. Maar in alle eerlijkheid, ik wist niet dat het zó groot was. 14 festivals, meer dan 300 artiesten, ruim 1 miljoen bezoekers! Groot dus.
Als nieuwspresentator is de studio normaal gesproken mijn domein. Ik voel me er veilig en comfortabel. Natuurlijk, ook dáár kun je niet alles controleren. Schermen, lichten, camera’s en computers… ze hebben allemaal weleens kuren. Maar dat is nog niets vergeleken met waarin je terechtkomt op locatie. Daar ben je overgeleverd aan het weer, de hoeveelheid daglicht, technische verbindingen, gasten (die wel of niet willen praten), harde muziek (en lawaai) en nog 1000 dingen die je kunnen afleiden buiten beeld. Oja, en geen autocue, dus alles uit het hoofd. En dus was het een heerlijke oefening in ‘loslaten’. Go with the flow.
Wilde haren
De dag begon met een ontmoeting met zangeres Maan, één van de Ambassadeurs van de Vrijheid. Zij kwam per helikopter aan in Zwolle, om daar het festival te openen. En dus togen wij met z’n allen naar een afgelegen parkeerplaats achter het festivalterrein, waar haar helikopter zou landen.
Je verwacht dat zo’n toestel lawaai maakt, maar dat viel best mee. De zandstraling daarentegen, was een stuk heftiger. De rotor pakte het zand van de parkeerplaats met zo’n kracht op, dat onze gezichten meteen gescrubd waren. Een microdermabrasie-behandeling is er niets bij. We hebben de rest van de dag het zand nog geproefd.
Niet alleen wij waren onder de indruk van de kracht van het toestel, ook Maan moest heel even bijkomen van de vlucht. Met d’r haar door de war en zichtbaar blij dat ze weer op de grond stond, stond ze me te woord. Ze was blij er te zijn, vond het een eer de titel Ambassadeur van de Vrijheid te mogen dragen en had zin in de dag, die ze met een bijzonder iemand zou gaan delen.
En dat was Dayrohn Wiesken, Afghanistan-veteraan. Maan had met hem gesproken in de aanloop naar 5 mei. Hij had verteld over zijn belevenissen in Afghanistan, en hoe hij het leven van zijn gewonde strijdmakker redde door hem van een dak te halen terwijl ze werden beschoten. Maan vroeg hem met haar mee te gaan op Bevrijdingsdag. Om hem “het applaus te geven dat hij verdient,” zoals ze dat zei. En zo geschiedde. Dayrohn was erbij.
Ik sprak met ze voordat ze het podium opgingen. Hij was vereerd mee te mogen. En hij kreeg het applaus dat Maan hem had beloofd.
De rest van de dag was een aaneenschakeling van mooie ontmoetingen met artiesten als Ilse DeLange, Jeangu Macrooy, The Cool Quest en My Baby. We spraken over het belang van het vieren van ‘5 mei’, en of optreden op die dag ook anders voelt dan op andere dagen. Dat voelde het. “Het is goed dat we ons [op deze dag] bewust zijn van onze vrijheid,” zei Ilse. Jeangu citeerde een van zijn helden, Nina Simone: “ultieme vrijheid is voor mij: kunnen leven zonder angst”.
Leek het de afgelopen edities hoogzomer tijdens Bevrijdingsdag, deze keer moesten we het doen met beduidend lagere temperaturen. Voor wie niet danst is een graad of 9 vrij fris. Dat zorgde dan ook voor behoorlijk wat knikkende knieën en klapperende tanden. En dus probeerden we onszelf steeds weer op te warmen in onze NOS-trailer. Die bood officieel plaats aan een man of zes, maar als je het koud hebt kijk je niet op een mannetje meer of minder. Jaja, tv is een en al glamour.
Presentator verslaggever
Rond 20.45 uur was het tijd voor het kruisgesprek met mijn collega Simone. Zij presenteerde die avond het Concert op de Amstel (NPO 1). Tijdens dat programma werd er live geschakeld naar Zwolle, vanwaar ik het een en ander zou vertellen over wat er die avond in NOS Artiesten voor de Vrijheid (NPO 3) te zien zou zijn.
Dit gesprek was een van de leukste (en spannendste!) dingen om te doen. Ik stond in een omgeving met harde muziek, waarin ik mezelf nauwelijks kon horen. Bovendien stel ik normaal gesproken de vragen, maar nu was ik de verslaggever in het programma van Simone. Om aan de ‘rechterkant’ van het splitscreen te staan was even iets nieuws (je mag me voor gek verklaren, maar ik vond het een dingetje). En dan helemaal met mijn lieve collega, zo leuk!
Thuis zag dat er zo uit:
En achter de schermen zou je dit hebben gezien:
Prullenbak
Het toetje van de dag kwam tijdens het gesprek met De Jeugd van Tegenwoordig. Ik hou van een goede voorbereiding, maar over de door mij bedachte vragen had mijn eindredacteur eerder al gezegd: “hartstikke leuk, maar die kunnen de prullenbak in. Bij De Jeugd loopt het altijd anders”. Hij had geen woord teveel gezegd!
Leuk, die vragen die je hebt bedacht, maar die kunnen de prullenbak in
En eigenlijk was dat de rode lijn van deze hele dag. De onvoorspelbaarheid van – alles. Mijn collega’s van NOS Evenementen zien het keer op keer gebeuren: zorgvuldig in elkaar gezette draaiboeken die het raam uit gegooid worden. Gewoon, omdat het toch weer anders loopt. Het was heerlijk om te ervaren hoe dat nu opnieuw gebeurde (alhoewel nog op bescheiden schaal) en niemand daarvan opkeek.
Alles bij elkaar krijg je dan na een draaidag van zo’n 14 uur een programma van 26 minuten. Terugkijken? Klik hier!
Vond je dit een leuk artikel? Delen kan via de social-icoontjes hieronder.
Reageren is niet (meer) mogelijk.