“AMBER, NOG 2 MINUTEN!” Nog volop in gesprek met mijn eindredacteur, probeer ik met mijn ietwat slaperige ochtenddienst-hoofd te begrijpen wat de regie-assistente zojuist over de vloer schreeuwde. Ik denk dat ze het tegen mij had. Iets met weinig minuten.

Mijn hoofd draait zich naar de klok. Het gaat in slow motion. Hoe harder ik probeer, des te trager lijkt het te gaan. Ondertussen hoop ik dat dat wat mijn collega zojuist heeft gezegd niet waar is.

Helaas constateer ik iets anders. Het is 10:58 uur.

Amber! Nog twéé minuten!

Adrenaline. En toch even: fight or flight? Zoals door je heen schiet als je je realiseert dat je bijna te laat bent voor de trein. Ga ik rennen of pak ik de volgende? Totdat je beseft: leuk geprobeerd, maar dit is je eigen uitzending.

Nachtdiensten

Het is de nachtmerrie van iedere nieuwslezer. Een uitzending vergeten.

Ik ben erg van de klok. Het is een van de eerste dingen die je leert als nieuwslezer. Je bent op tijd. Je let op de klok. Jij BENT voor veel mensen de klok. Op het hele uur sta (of zit) je er.

Maar nieuws gaat 24/7 door. Zeker op de radio, want radiobulletins worden ieder uur van de dag live uitgezonden. En het zal je niet verrassen, nachtdiensten vormen het grootste risico.

Je bent moe, hebt het koud en bent vaak druk met berichten schrijven. Bovendien zijn er maar een paar collega’s op de vloer die zouden kúnnen helpen herinneren. En reken maar dat die net zo moe zijn als jij. Alle ingrediënten voor een vergeten radiobulletin.

Uitgebreid assortiment

Een vergeten journaal is helaas niet de enige nachtmerrie die we hebben. We hebben een hele collectie van nare dromen. Een klassieker: ineens niet meer kunnen lezen, of praten. Alles wat we ooit op dat vlak hebben geleerd… weg. Of: er is geen woord meer te bekennen op de blaadjes die we bij ons hebben. Die droom is trouwens nog weleens werkelijkheid geworden toen we een tijdje een printerprobleem hadden. Note to self: altijd even checken voor de uitzending.

En verder: een leeg computerscherm of een lege autocue. Vaak geheel zonder tekst, maar het kon zich ook plotseling in The Matrix wanen, waarbij ik de groene tekens op een zwarte achtergrond moest ontcijferen. Of leuker nog: er is gewoon helemaal geen computer of autocue meer in de studio te bespeuren. Had ineens pootjes gekregen.

Tot slot nog een populaire: ik kan die hele studio niet meer vinden. Terwijl de minuten (seconden) wegtikken zoek ik me rot. Had ik de mail gemist over een eventuele verhuizing?  Ik loop steeds sneller rondjes en druppeltjes verschijnen op mijn voorhoofd. Totdat… ik badend in het zweet wakker word.

Ik kan die hele studio niet meer vinden. Ik loop steeds sneller rondjes en druppeltjes verschijnen op mijn voorhoofd

Sprint

En hoe het afliep die bewuste ochtend? Dat vergeten journaal is me bespaard gebleven. Want ook deze keer ging het goed. Na een kleine sprint ben ik om 10:58:45 in de tv-studio.

Ruim op tijd zelfs voor nog een slokje water en een grapje. Je kunt die adrenalinestoot maar beter weglachen. Goedemorgen!

Vond je dit een leuk artikel? Delen kan via de social-icoontjes hieronder. En wil je nooit meer iets missen? Abonneer je dan op de nieuwsbrief!

Laat een reactie achter